Master Class december 2018
Master Class november 2017
Master Classes 2014
Intervisies 2014
Bijscholing EMDR / Psychodrama
Intervisie en masterclasses 2013
Intervisie oktober 2013
Bijscholing: ‘Depressie’ door Gineke Sietsma
Bijscholing: ‘Burn-Out’ door Gineke Sietsma
Master Classes 2011
Bijscholing: ‘Concepten’ door Gineke Sietsma
Intervisie 2011
Intervisie 2010
Master Classes 2010
‘Toegepaste Transactionele Analyse’ door Gineke Sietsma
‘Het Functiemodel’ door Frans van der Gouw
‘Transactionele Analyse’ door Gineke Sietsma
‘Relatiecoaching’ door Gineke Sietsma
De geboorte van een collectief


Master Class december 2018

Door Alexandra van Wijk
In september heb ik mij aangesloten bij het COCOA. Dit viel samen met het starten van mijn eigen coachpraktijk, de eerste klant ontving ik eind september. Inmiddels heb ik al een mooi aantal klanten en het is heerlijk om zo zelf aan de slag te gaan. Wat ik belangrijk vind is het scherp blijven en bijleren. De stof zit er na de opleiding goed in, alleen dat verandert vast en zeker als ik het niet bijhoud. Ook zou ik de feedback van collega's gaan missen. Mede dankzij de COCOA bijeenkomsten lukt dat bijhouden en bovendien te verdiepen. Ook de gezamenlijkheid met collega's vind ik heel fijn, ervaringen uitwisselen en veel van elkaar herkennen en leren. Zo hebben we dit keer gewerkt met een situatie waarbij een cliënt moeite had bij haar gevoel te komen en zij deed er alles aan om aan de oppervlakte te kunnen blijven. Ik heb geoefend door eerst mijn eigen cliënt te zijn en te ervaren welke vragen wel een beroep doen op 'voelen' en welke niet. Daarna draaiden we de rollen om en heb ik geoefend met een specifieke aanpak om de cliënt zijn gevoel te laten noemen, zoals het gebruik van bepaalde hulpvragen en ook het doorvragen. Ook bleek weer hoe groot het belang is van rapport maken, zoals het aanpassen aan de communicatiestijl, anders werkt het echt niet. Heel waardevol om dit zo te oefenen, ik ben blij dat het COCOA deze gelegenheid biedt.

Terug

Master Class november 2017

Door Hilde Kemker
Deze masterclass was voor mij de eerste. Als beginnend coach ben ik mijn draai aan het vinden. Deze avond voelt als een ijkpunt. Goed kijken wat er wel en niet werkt en mijn aanpak bijstellen. Thuis, in mijn eentje, loop ik soms vast in details en overzie ik het geheel niet altijd meer. Een paar collegae brachten een casus in, waar we mee aan de slag gingen. Het werd opnieuw duidelijk hoe groot de valkuil is om iemand te gaan coachen die nog in de slachtofferrol zit. Eerst verantwoordelijkheid en commitment verkrijgen is voorwaarde om te kunnen coachen. Het was fijn om weer eens te zien hoe nauw dat steekt en hoeveel het oplevert als je dat heel serieus neemt. Verfrist en opgeladen ging ik die avond weer richting Groningen.

Terug

Master Classes 2014

Door Myriam Veldhuizen
Sinds een jaar heb ik me aangesloten bij het COCOA om mijn eigen coachpraktijk leven in te blazen en het vervolgens kwalitatief op pijl te houden. De eerste keer dat ik naar een bijeenkomst ging had ik nog helemaal geen klanten. Daarom schroomde ik een beetje om naar een avond als deze te gaan. Maar het was ontzettend nuttig en leerzaam. Ik coach nu meer, en de bijeenkomsten zorgen ervoor dat ik geïnspireerd en gedreven blijf.

Tijdens de Masterclass gaan we praktisch en inhoudelijk aan de slag. We kunnen inbrengen waar we met een cliënt tegenaan lopen, wat er niet werkt, wat we graag willen uitdiepen. Eerst denken we na over wat we graag willen inbrengen. Op zich is dit al een waardevol moment. Om even van een afstand naar jezelf en je cliënt te kijken, naar wat goed gaat en wat niet. Vervolgens brengt ieder die dat wil iets in. Ook heel leuk om te horen waar anderen mee bezig zijn, met welke coachvragen cliënten komen en wat de moeilijkheden hierin kunnen zijn. Er worden een of twee casus verkozen.
Degen die de casus ingebracht heeft, wordt zijn of haar eigen cliënt, en wort in die rol gecoacht door één (of meer) van de andere coaches. De coach in de cliëntrol leert veel over zijn/haar cliënt, en de coach die coacht, krijgt waardevolle feedback van de cliënt en de andere coaches.

Als ik graag wil oefenen als coach, breng ik zelf geen casus in en als ik ergens mee omhoog zit juist wel. Dat maakt deze avond zo nuttig voor verschillende aspecten van het coachen. En er zijn soms wonderlijke resultaten. Zo realiseerde een coach zich ineens (in de huid van haar cliënt) dat de ouders van haar cliënt het coachtraject betalen. Ooit wel gehoord en opgeslagen maar niet het effect hiervan zo goed gevoeld en opgemerkt. Ook realiseerde ze zich als haar eigen cliënt pas hoe goed het met hem ging. Dat gebeurt, door je cliënt te worden, in plaats van er over te praten.
En aan de andere kant van dit proces: feedback krijgen van je cliënt is zó waardevol. Je hoort hardop, wat je cliënt normaal gesproken alleen maar denkt.

Terug

Intervisies 2014

Door Els van Rixoort
De intervisies die ik in 2014 heb bijgewoond vond ik gezellig en inspirerend. Ik vind het iedere keer bijzonder hoeveel extra's er te leren is, door met een groep naar een situatie kijken. Tijdens één van de intervisies vond ik vooral ook een situatie van een van de andere coaches leerzaam. Zij vertelde over een dubbele rol die zij ten opzichte van een cliënte had. Cliënte was zwanger en had een eetprobleem. De coach van deze cliënte was tevens haar verloskundige. Er bleken meer coaches soms in een dubbele rol ten opzichte een cliënt te zitten. We hebben de coach in de rol van cliënt laten stappen en vanuit die positie inzichten besproken.

Waar we mee afsluiten, werkt ook altijd goed. Dat is bij de bijeenkomsten van COCOA altijd het geval, maar ik realiseerde me onlangs weer dat het niet vanzelfsprekend is. We doen de afsluiting in drie rondes als volgt. Eerst benoemt iedereen wat er die avond niet werkte voor hem of haar en wat hij/zij er aan gaat doen om dat op te lossen. En, als van toepassing, wat hij/zij er de volgende keer aan gaat doen om dat te voorkomen. Vervolgens benoemt iedereen minimaal één ding dat die avond wel werkte voor hem of haar. Als laatste zegt iedereen in één woord wat hij of zij mee naar huis neemt van de avond. We creëren er openheid, verbondenheid, en verantwoordelijkheid mee.

Terug

Bijscholing EMDR / Psychodrama

Door Evelyne Theelen
Leuk! Er was weer een bijscholing. Ik keek ernaar uit: fijn om iets nieuws te leren en collega's te ontmoeten. Dit keer stonden EMDR en psychodrama op het programma. Arjenne Hoeksema verzorgde een presentatie over EMDR. Een interessant onderwerp. In het kort komt het hierop neer: een cliënt heeft last van een traumatische ervaring uit het verleden. Je laat haar aan het ergste beeld van die gebeurtenis terugdenken en zorgt voor een goede identificatie. Terwijl ze dit doet volgt ze met haar ogen, gedurende zo'n 30 seconden, jouw heen en weer bewegende hand. Dit herhaalt zich een aantal keren. Doel hiervan is dat de heftigheid van de herinnering aan die traumatische ervaring uitdooft. Een mooi instrument. Te meer ook omdat het, mits goed toegepast, snel resultaat geeft. EMDR is een voorbehouden handeling, dat wil zeggen dat niet iedereen dit mag toepassen. Je moet geschoold zijn en een toets met goed gevolg hebben afgelegd.

Het tweede gedeelte van de dag stond in het teken van psychodrama binnen coaching. Gineke liet zien hoe dit in zijn werk gaat door een casus met een van ons uit te spelen. Krachtig aan dit instrument is dat de cliënt naast praten, ook ervaart: Je speelt de situatie uit en daarbij is er aandacht voor hoe je lijf voelt, hoe je ademhaling is, etc. Alle stappen werden doorlopen en het was zichtbaar en voelbaar wat iedere stap 'deed' met de cliënt. Wat er voor mij persoonlijk ook uitsprong: nog weer eens ervaren hoe belangrijk de BHC is. Ik heb het letterlijk meegemaakt door als coachee te ervaren hoe fijn het is als je coach je heel precies in het vizier heeft: het is dan op en top veilig en je kunt je overgeven aan dat wat er gebeurt. Dat geeft het beste resultaat. Kortom: een leerzame dag waar veel nieuws aan bod is gekomen, bekende zaken zijn opgefrist en we veel plezier met elkaar hebben gehad.

Terug

Intervisie en masterclasses 2013

Door Conny van der Poel
De afgelopen twee jaren woonde ik regelmatig een intervisie-avond of masterclass bij. Wat een leermomenten! In de intervisie gebruiken we een aantal verschillende leermethoden. Ik ben zelf fan van de incidentmethode. Ik vertel hoe de situatie verloopt tot het moment waarop ik vastloop. Mijn collega's gaan samen overleggen wat de mogelijke oorzaak zou kunnen zijn. Eventueel wordt een en ander gecheckt bij mij. Daarna overleggen ze opnieuw en formuleren zij ieder een persoonlijk advies voor mij. Ik leer veel door alleen te mogen luisteren terwijl zij samen overleggen. De adviezen die ik krijg zijn praktisch en toepasbaar en die gebruik ik tijdens de eerstvolgende coaching-sessie met mijn cliënt. Die heeft dan ook meteen resultaat.
Een andere methode die we regelmatig gebruiken is het het voeren van een coachgesprek waarbij ik in de rol van mijn eigen cliënt stap. Ik voel dan meestal al na een paar minuten waar mijn cliënt op vastloopt en ook waar ik met mijn cliënt vastloop. Dit is een eye-opener van heb ik jou daar! In de eerstvolgende sessies met deze cliënten pas ik die inzichten gelijk toe en ik zie mijn cliënt onmiddelijk weer verder werken, in plaats van in dezelfde cirkel rond te draaien.
Het is goed om te merken wat mijn eigen leerpunten zijn en mijzelf dus als coach ook vlot te trekken en verder te ontwikkelen.
Soms zijn we met slechts een paar coaches aanwezig op de intervisie. Juist dan ontstaan de mooiste leermomenten. Zoals toen ik met Erik een test deed van een methode die hij had ontwikkeld om met jonge mensen (tieners) te werken. Wat leerde ik daar veel van! Visuele coaching en de juiste vragen op de juiste momenten brengen deze jonge mensen weer in contact met zichzelf waardoor ze verder kunnen ontdekken wie en wat ze zijn. Verhelderend!
Wat enorm waardevol is voor mij is het besef dat ik wat minder mijn best mag doen. Ik kreeg de tip: leun eens achterover en laat je cliënt zichzelf leiden. Als hulpverlener sta ik inderdaad steeds paraat om van alles te doen voor mijn cliënten. Het besef dat ze het zelf kunnen en doen, en dat ik alleen hoef te faciliteren, is ook een eye-opener geweest.
De afgelopen masterclass hebben we Gineke aan het werk gezien, liefdevol sturend en grenzen aangevend aan een coach die de rol van haar cliënte speelde. Hoe ongemerkt en kundig kunnen sommige mensen in de slachtofferrol blijven. Gewoonweg knap, en wat een zelfpijniging. Ze hebben deze rol niet nodig, maar ontberen een liefdevolle hand om hen eruit te leiden. Ik heb nu gezien hoe ik die slachtofferrol kan herkennen en ik heb ingezien hoe ik die bij mijn cliënten in stand hield. Eye-opener! Ik oefen hiermee in mijn privésituatie, waarin een bepaal familielid de slachtofferrol ook vaak benut. Ik accepteer dit niet meer en word nu regelmatig gevraagd om te luisteren. Met de juiste vragen zie ik deze persoon zijn eigen antwoorden en een weg uit de ellende vinden. Hoe mooi kan het zijn!
Ik ben erg blij met deze mogelijkheden voor intervisie en de masterclasses. Ik voel mijzelf steeds zekerder worden als coach en als mens, ik krijg steeds meer positiviteit terug en ga met meer energie de dag door. Ik kijk uit naar de volgende intervisie!

Terug

Intervisie 2013

Door Arjenne Hoeksema
Pas aangesloten bij het coachingscollectief COCOA, maak ik op woensdagavond 16 oktober gebruik van de intervisie avond in Amersfoort. Als de groep compleet is legt Els van Rixoort ons uit wat de bedoeling is. Ditmaal wordt niet het coachen zelf geoefend, vanavond gaan we met elkaar reflecteren op ons eigen professionele handelen.
Voor mij wordt nu een geheel nieuwe methode hiervoor gebruikt: de incidentmethode. Na de uitleg gaan we aan de slag. Een van de coaches benoemt een probleem dat zij ervaart bij het coachen van een cliënt. Het moet een probleem zijn waarvan je het vermoeden hebt dat dit niet te maken heeft met de juistheid van de diagnose, de gebruikte aanpak of inzet van je cliënt. Want soms is dat allemaal wel in orde, maar gaat het op andere momenten of manieren niet zoals gewenst, bijvoorbeeld met de voortgang van een coachtraject. Of de manier waarop de coach zelf het traject ervaart. Zoals wij weten voelen cliënten het haarfijn aan wanneer de coach zelf bijvoorbeeld weerstand, wrevel, ongeduld of irritatie voelt. De incidentmethode haalt dat soort mechanismen feilloos naar boven. In meerdere rondes wordt steeds meer duidelijk wat er nu precies aan de hand is, en in de laatste ronde geven de coaches een of meerdere adviezen. Die worden gretig ontvangen!
Want wat werkt het toch goed en efficiënt om allemaal in je PZO te zijn. Gratis adviezen en nieuwe inspiratie mee naar huis nemen. Werken aan kwaliteit, en verbeteren, altijd maar weer.

Terug

Bijscholing: ‘Depressie’ door Gineke Sietsma

Door Berteld Kok
September 2013. Precies een jaar na het doen (en behalen) van mijn eindtoets van Coaching Class II neem ik weer de auto naar Amersfoort voor een bijscholing van Amethist. Na een jaar zelf ervaring opdoen met coachen is het nu tijd voor nieuwe input, inspiratie en de mogelijkheid om uit te wisselen en te oefenen.
Depressie staat er op het programma. Bij de eerste zinnen denk ik nog “zou dit veel nieuws opleveren...?” maar al gauw luister ik geboeid en vul ik mijzelf met nieuwe kennis en inzichten! Nu nog even oefenen... en ja hoor, ik stap van valkuil in valkuil en weet weer even helemaal niet welke kant ik op moet! Een goede oefening voor mijn PZO (die gelukkig netjes overeind blijft!), en mijn uitdaging ‘met plezier fouten maken’!
Na nog wat gezellig napraten met oude bekenden en met nieuwe gezichten... rijd ik aan het eind van een lange dag voldaan en geïnspireerd weer huiswaarts, onder het motto: leven is leren!

Terug

Bijscholing: ‘Burn-Out’ door Gineke Sietsma

Door Marije Zuidervaart
11 mei 2013 hebben we met een groep coaches de bijscholing Burn-out (of Chronisch Stress Syndroom) gevolgd.
Het was een leerzame dag, waarin we zowel kennis hebben opgedaan, als houding en vaardigheden in coachgesprekken hebben geoefend. Daarbij heb we allemaal kleine of grotere inzichten over onszelf en ons eigen leven opgedaan... en er was chocoladetaart!
We hebben geleerd de diagnose burn-out te kunnen stellen, maar ook de diverse oorzaken die aan burn-out ten grondslag kunnen liggen te onderzoeken. Want stress is de veroorzaker van de burn-out, maar op welke manier heeft de klant zichzelf onder druk gezet en zo stress gecreëerd? Een coachtraject bestaat uit verschillende fases; diagnose, voorlichting geven over fysiologische processen (normaliseren en kunnen uitleggen wat er gebeurt in je lichaam, maar ook: herstel is mogelijk!), herstellen en preventie van herhaling. Al deze fases zijn aan de orde geweest.
Voor mensen met een burn-out is het vaak een grote opluchting om te begrijpen dat ze straks weer lekker hard kunnen werken, dat ze daar geen burn-out van krijgen, maar dat er iets niet deugt aan de motivatie van waaruit ze gewerkt hebben (bijvoorbeeld opgejaagd door faalangst, of puur resultaatgericht zonder van het werk zelf te genieten). Hieraan werk je dus in de fase ‘preventie van herhaling’.
De theorie werd boeiend gebracht en steeds werd de link gelegd naar de praktijk; waarom moet je dit weten, welke oefening kun je gebruiken om je klant dit te laten ervaren, waarom moet je dit kunnen uitleggen aan je klant.
Tot slot kregen we diagnose- en voortgangsformulieren mee om in onze praktijk te gebruiken.
Ik ben na deze dag voldoende toegerust om mijn coachpraktijk uit te breiden met ‘burnout-klanten’ en ik heb een superfijne dag gehad.

Terug

Master Classes 2011

Door Gineke Sietsma
We hebben veel verschillende soorten casuïstiek behandeld.
Soms hebben we er uitstapje naar theorie aan vast geknoopt.
Het waren leerzame bijeenkomsten en het was fijn te ervaren dat er, hoe ervaren je ook bent, altijd nieuwe kwartjes kunnen vallen.

Terug

Bijscholing: ‘Concepten’

Door Els van Rixoort
De bijscholing van mei 2011 stond dit keer in het teken van concepten. Het lijkt zo op het eerste gezicht een theoretisch onderwerp. Maar door de gekozen werkwijze -hoe werk je ermee met cliënten- is het een zeer praktische en buikbare bijscholing geweest!

Om zomaar eens een aantal concepten te noemen:
Eenzaamheid: geen contact met je gevoelens
Frustratie: teleurstelling zonder acceptatie
Houden van: gehecht zijn
Jaloezie: misgunnen

De complete lijst beslaat 6 pagina's en als groep hebben we een keus gemaakt om een aantal van deze concepten nader te bekijken. Hoe gebruiken we deze concepten en waar dienen ze toe? Als coach onmisbaar om te weten, wil je niet om de tuin geleid worden door te denken dat deze concepten de essentie van problemen zijn.

We hebben gekozen om te behandelen:
Trots
Verliefdheid
Wanhoop
Wrok

De vragen die we erbij gesteld hebben: De bijscholing werd door iedereen als boeiend, leerzaam, inzichtelijk en bruikbaar ervaren.

Terug

Intervisie 2011

Door Dorine Veldhuyzen
Tijdens de laatste intervisie bijeenkomst van COCOA was ik de gelukkige die op de stoel van de coach mocht plaatsnemen. Wat is het toch altijd spannend om als coach aan de slag te gaan onder het toeziend oog van collega coaches en docent. Het is daarmee een extra oefening in Basis Houding Coach en dus alle aandacht te richten op de cliënt en zelf te blijven opereren vanuit mijn Positieve ZijnsOvertuiging. Het was weer bijzonder leerzaam en ik was ook dit keer blij met de waardevolle feedback van de observatoren. Naast de feedback over het coachen zelf, was één van de waardevolle lessen een voor mij aloude les: even veel waarde te hechten aan mijn handhaafpunten als aan mijn verbeterpunten.

Wat was het heerlijk om er weer te zijn...

Terug

Intervisie 2010

Door Gineke Sietsma
Inspirerend, divers van onderwerpen en leerzaam.
“Wil ik nog wel coach zijn?”
“Hoe ver ga ik met mijn hulpverlening, waar is de grens voor mij?”
“Die hele moeilijke cliënt, waarom voel ik me daarbij zo klein?”
“Wat maakt dat ik bij de ene cliënt gemakkelijk confronterend kan zjin en bij die andere zo'n bibber in mijn buik voel?”

Dat waren onder andere de vragen die aan de orde kwamen bij de intervisie in 2010 Met daar achteraan altijd de vraag: ‘En wat kan ik daarvan leren voor mezelf en voor mijn coach-zijn?’

We hebben onder andere gewerkt met de incident methode en met het coachgesprek: dat wil zeggen dat de inbrenger een coachgesprek voert als cliënt met deze vraag, met één van de anderen als coach. Na afloop is de gecoachte coach een aantal inzichten rijker en heeft wellicht voor zichzelf een ontwikkelpunt of een oplossing geformuleerd. De coachende coach krijgt feedback volgens een specifieke structuur. De niet-inbrengers van die avond hebben veel geleerd van herkenbare dingen en van het feedback geven.

De rode draad was dat als je blijft opereren vanuit je Positieve ZijnsOvertuiging, je precies weet wat je wilt en wat goed voor je is. Daarna de consequenties van je keuzes voor anderen afwegende, is het ook weer zo, dat je goed kunt voelen welk keuze je uiteindelijk wilt maken, zo lang je vanuit je Positieve ZijnsOvertuiging opereert.

Praktische zaken en adviezen kwamen met name in het gebruik van de incidentmethode kwamen aan de orde. Bijvoorbeeld: als je eenmaal weet waar je de grens wilt leggen in je hulpverlening, hoe pak je dat dan praktisch aan? Hoe scheid je privé en werk? Hoe beheer(s) je je agenda?
De antwoorden varieerden. Een secretaresse in dienst nemen, twee telefoonnummers nemen, vaker overleggen met een collega (mini-intervisie) om je valkuilen te vermijden, telefonisch spreekuur instellen, nu al gedeeltelijk met pensioen gaan, zelf in coaching gaan, een cursus volgen, enzovoorts.

De intervisieavonden hebben ons ook weer doen stilstaan bij het feit dat het belangrijk is om een instrument te gebruiken zoals het bedoelt is. Als je de incidentmethode zo ongeveer toepast, verliest het gesprek direct aan diepgang. Dan komt er ook weinig méér op tafel vanuit de deelnemers, dan de eerste opwelling die ze al hadden bij het verhaal van de inbrenger.

Terug

Master Classes 2010

Door Gineke Sietsma
Leerzaam en waardevol. Dat zijn de eerste twee woorden die bij me opkomen als ik iets wil opschrijven over de Master Classes.
Het leek in 2010 wel of we van tevoren een thema hadden afgesproken. Liefde. Daar kwamen we steeds op uit. Het heeft te maken met liefde voor mensen. Al onze technieken en methodieken werken alleen als je ze gebruikt vanuit liefde. Luisteren en maar al te graag iets willen meegeven en daardoor niet lang genoeg stilte geven: het is een uiting van bezig zijn met je eigen wensen en verlangens.
Oplossingen aandragen: idem dito.
Graag een goede coach willen zijn: je focus ligt niet bij je cliënt.
Bij een cliënt met veel weerstand die niet durft te kiezen om daar doorheen te gaan hard gaan werken om hem te helpen: het is niet je cliënt laten bepalen en gunnen te leren in zijn eigen tempo. En de stapjes te nemen die hij of zij groot genoeg vindt voor dat moment.
Wat was het leerzaam om te ondervinden dat, als je nóg meer focust op je cliënt en helmaal niet op je eigen succes, het leerproces voor je cliënt sneller en gemakkelijker verloopt, omdat jij dan nog meer en beter aansluit bij je cliënt. En een uitdaging is het ook. Vooral als de cliënt kiest voor weerstand of voor afwachten, waar jij vertrouwen in hem hebt dat hij naar een oplossing toe zou kunnen en hem dat ook gunt. Of als je cliënt zichzelf liever voor de gek houdt dan recht op zijn of haar doel af te gaan. Dan je cliënt zijn of haar eigen pad in eigen tempo gunnen, dat is ook liefde.

Terug

Bijscholing: ‘Toegepaste Transactionele Analyse’ door Gineke Sietsma

Door Marije Zuidervaart
Op 25 mei 2009 hielden we de tweede bijscholing Transactionele Analyse, dit keer een hele dag. Het was een leuke en leerzame bijscholing.
De uitgangspunten en termen werden bekend verondersteld en konden daardoor verder worden uitgediept en kritisch benaderd. De trainer daagde bovendien uit om verbanden te leggen met andere methodieken, zodat wij oefenden in eclectisch werken en in kiezen wat het beste middel is om je cliënt te helpen zich te ontwikkelen.
De werkwijze was interactief en daar werd met enthousiasme en leergierigheid gebruik van gemaakt door de deelnemers.
De vele vragen tussendoor creëerden waardevolle intermezzo's waarin de trainer de theorie steeds verder uitdiepte en in perspectief plaatste.
Dit deden we bijvoorbeeld door na een lezing over de tweejarige depressie antwoord te geven op de volgende vragen: en hierover met elkaar in gesprek te gaan.
Vervolgens bracht de trainer een case uit de praktijk ter tafel waarmee alle deelnemers middels een carrousel-oefening de gelegenheid kregen om als coach te oefenen.
De focus van de feedback (tevens volgens een specifieke methode) lag op de algemene coachingsvaardigheden (basishouding coach, diagnose, keuze van de aanpak en de uitvoering van de instrumenten) en op specifieke TA-posities en positiewisselingen.
De centrale vraag was: Hoe leid je je klant middels de transactie naar een andere positie, wanneer de positie van waaruit hij opereert belemmert in adequate communicatie of groei.
Zo trainden we onszelf om Transactionele Analyse toe te passen en te combineren met andere coachingsmethoden.

Terug

Workshop: ‘Het Functiemodel’ door Frans van der Gouw

Door Henk Hoogerwerf
Op 1 oktober 2008 organiseerde COCOA de workshop ‘Het Functiemodel’ door Frans van der Gouw in het Mirror Centre in Amsterdam.
Eén van ons had van der Gouw op een NOBCO conferentie horen spreken en zijn verslag wekte onze nieuwsgierigheid op naar de achtergronden en uitwerking van het model.
Zodoende hebben we Frans uitgenodigd om, bij wijze van bijscholing, bij het collectief een workshop te verzorgen.
Voor ons leverde dit, behalve een interessant thema, volop oefenmateriaal op rondom het organiseren van workshops.
Eén van de doelen van COCOA is het organiseren van bijscholingen die tevens toegankelijk zijn voor belangstellenden van buiten het collectief, en waarmee ook Permanente Educatie (P.E.)-punten behaald kunnen worden.
Zo creëren we een win-win situatie. Wij halen tegen geringe kosten interessante bijscholing in huis, en coaches kunnen gebruik maken van ons aanbod: gekwalificeerde, hoogwaardige bijscholing tegen een redelijke prijs.
Inmiddels ligt er, na aanleiding van het leerzaam traject, een draaiboek klaar waarin alle acties betreffende het organiseren van een workshop zijn beschreven en uitgezet in de tijd.
Met het rustige gevoel dat de organisatie tot in detail gepland is, kijken wij dan ook uit naar de workshop ‘transactionele analyse’ op 18 mei 2008.

Terug

Bijscholing: ‘Transactionele Analyse’ door Gineke Sietsma

Door Marije Zuidervaart
Op 22 september 2008 de eerste bijscholing over Transactionele Analyse in coaching. Het was een leuke en leerzame middag, geleid door een kundige en goed voorbereide trainer.
De deelnemers waren enthousiast en supergemotiveerd om te leren en stappen te zetten.
Dit creëerde een stimulerende en energieke sfeer.
De vele vragen tussendoor creëerden waardevolle intermezzo's waarin de trainer de theorie steeds verder uitdiepte en in perspectief plaatste.

De uitgangspunten en de termen van de TA, die voor de meeste mensen wat waren weggezakt, werden in grote lijnen opgehaald en in coachingsperspectief geplaatst.
Hoe kun je deze kennis toepassen in een coachingsgesprek, welke aanvulling geeft het voor het stellen van een diagnose en het inzetten van een aanpak, welke parallellen en verschillen zijn er met andere stromingen.
Verder hebben we deze middag geoefend door een terugkerend conflict uit ons eigen leven uit te spelen en zicht te krijgen op welke posities (ouder, kind of volwassene) en positiewisselingen je waarneemt en wat dat betekent voor de communicatie (in de TA transacties genoemd).
Het herkennen van een positie bij je gesprekspartner en bij jezelf geeft je de keuzemogelijkheid om vanuit een andere positie te reageren, je vergroot je repertoire.
Alternatieve reactie, dus vanuit een andere positie, werden tevens uitgespeeld en het effect daarvan op de interactie werd nabesproken.
Zo gingen we naar huis met niet alleen meer kennis, maar ook met het voornemen en de tools om in een terugkerend conflict in ons eigen persoonlijke leven een andere reactie te kiezen.

Terug

Bijscholingsweekend: ‘Relatiecoaching’ door Gineke Sietsma

Door Els van Rixoort
29 en 30 maart 2008
Wat maakt relatiecoaching zo anders dan individuele coaching?
Het grootste verschil is dat je in plaats van met één, met twee mensen werkt.
En dat deze twee mensen niet hetzelfde probleem hebben, maar wel dezelfde relatie. Tijdens deze workshop kregen we college in, en hebben we gewerkt aan:
Hoe zorg je dat het voor beide personen veilig is? Hoe voelen beide personen zich erkend in hun probleem? (en dus hun eigen oplossing). Hoe zorg je dat ze zich beiden aangesproken voelen? Hoe maak je duidelijk dat jij als coach niet een van de twee personen als (hoofd-) verantwoordelijke ziet?
Na theorie, diagnoses en aanpak te hebben besproken bleef er één ding over: oefenen.
Er was voor deze workshop een koppel dat mee wilde werken. Om zoveel mogelijk uit oefensituaties te halen, geven we elkaar als coaches onderling feedback. Met die feedback gingen coaches èn koppel geïnspireerd naar huis.

Terug

De geboorte van een collectief

Door Henk Hoogerwerf
Wat doe je, als je, als beginnende coach, een inspirerende training hebt gehad en bovendien met gelijkgestemde mensen hebt kunnen samenwerken op een manier die ver uitstijgt boven wat je tot dusver hebt gekend?
Ik wilde de intensiteit en het contact niet meer kwijt en blijkbaar was ik niet de enige die er zo over dacht. Iemand kwam met het idee om in de toekomst als professionals te blijven samenwerken. Een zaadje viel in vruchtbare aarde.

De voorgeschiedenis.
In 2006 en 2007 volgde ik de Coaching Class en de Master Class van Amethist Developing People. Ik had behoefte aan meer en beter gereedschap in mijn contact met cliënten, om net dat stapje dieper te kunnen gaan en meer doelgericht aan echte oplossingen te kunnen werken.
De werkwijze sprak me erg aan en ik kreeg het ene “handvat” na het andere aangereikt. Maar wat me vooral raakte was de zorgvuldige manier van feedback geven en het diepgaande contact met mijn medecursisten dat ik heb ervaren gedurende beide trainingen.
Toen we “klaar” waren, inclusief het assisteren bij de volgende Coaching Classes, zouden in principe onze wegen weer scheiden en konden we ieder op onze eigen wijze verder gestalte geven aan onze individuele carrières, maar dan zouden we deze manier van samenwerken en samen ontwikkelen moeten missen.
Ik weet werkelijk niet meer wanneer het voor het eerst genoemd werd, noch herinner ik mij wie het woord voor het eerst noemde, maar collectief klonk me vanaf het begin als muziek in de oren.
Immers, als trainer / coach ben je overwegend als solist actief, ook al werk je voortdurend met mensen. Natuurlijk kun je dan lid worden van een overkoepelende organisatie; goed voor je eigen bijscholingsmogelijkheden. Maar hoe zou het zijn om intensief en op regelmatige basis met een groep collega's samen te werken? Welke extra dimensie zouden we daarmee aan ons professionele bestaan kunnen toevoegen?
Ik had plotseling het gevoel of ik zou vertrekken voor een avontuurlijke reis.

De ontwerpfase
Op 1 juni 2007 kwamen acht mensen bij elkaar om de mogelijkheden voor toekomstige samenwerking in kaart te brengen, te onderzoeken wat de gemeenschappelijke basis zou zijn en wat die samenwerking zou kunnen opleveren.
Het werd een uiterst geanimeerde vergadering, waar we elkaar al snel vonden in onze gemeenschappelijke missie: Een wereld creëren waarin ieder mens tot zijn recht komt en de ruimte vindt om zijn volledig potentieel te benutten.
We inventariseerden wat we via het collectief zouden kunnen ontvangen, zoals: inspiratie, intervisie, supervisie, klantenwerving, klankbord, bij- en nascholing, en (last but not least) gezelligheid en saamhorigheid.
Tevens spraken we uit wat we ieder zouden willen en kunnen bijdragen, waarbij zaken aan de orde kwamen als: deskundigheid en specifieke ervaring, openheid, tijd en inzet, diverse eigen vaardigheden, solidariteit en financiële onderbouwing van het collectief in de vorm van contributie.
Tijdens deze bijeenkomst werd ook een eerste aanzet gegeven tot een gedragscode, huishoudelijk reglement en marketingplan. Het gaf ons het opgewonden gevoel dat er iets moois uit voort zou komen. In de periode daarna gebeurde er veel:
Een gezamenlijke brainstorm leidde tot de naam: COCOA (Coaching Collectief Amethist). COCOA is het Engelse woord voor cacao, waarin een stof zit waar mensen zich prettig van gaan voelen. Wij hopen dat onze cliënten zich ook prettig gaan voelen door onze coaching. Daarmee houdt de associatie met het woord COCOA op.
Er werd een huishoudelijk reglement opgesteld en een gedragscode. Dat kostte erg veel tijd en de inzet van een paar van ons, mensen die avonden aan de computer zaten om concepten te schrijven en vervolgens alle feedback van collega's te verwerken, maar het resultaat vormt nu een basis van waaruit wij samen kunnen opereren.
Intussen waren de juridische aspecten van ons collectief uitgezocht en op een rijtje gezet en was er een begin gemaakt met de marketing, vooral in de vorm van een website.
En om aan onze naambekendheid te werken maakten we plannen om workshops te organiseren die open staan voor deelnemers van buiten het collectief.
Een aantal van ons was inmiddels lid geworden van de Nederlandse Orde van Beroepscoaches. Dat vergroot tevens ons netwerk.
En: er kwam een prachtig logo met onze naam in de kleur amethist, om onze verbondenheid met Amethist Developing People te onderstrepen. Een verbondenheid die ook is terug te vinden in onze missie en in de prachtige coaching-instrumenten die wij gebruiken.

De oprichting.
En eindelijk was het zover: op 1 januari 2008 zag COCOA officieel het levenslicht.
Inmiddels zijn de intervisie en nascholing al met grote voortvarendheid opgepakt, evenals diverse workshops (zie elders op deze website). Er wordt gewerkt aan de marketing en de website is aan voortdurende verbeteringen onderhevig. We hebben regelmatig contact, wat steeds inspirerend en voedend is. Het is duidelijk dat COCOA zich voorspoedig ontwikkelt en dat het al snel de kinderschoenen zal ontgroeien.

Terug